Na een heftige discussie, een uit elkaar gereten CDA en een zeer verdeelde stemming heeft Maasdriel bij meerderheid toestemming gegeven nog een fase dieper onderzoek te doen naar de mogelijkheden van gebiedsontwikkeling bij Alem en St. Andries, met als onderliggend doembeeld ontzanding van de Marensche Uiterwaarden. D66 stemde tegen, maar is wel bereid een lichtpuntje te zien.
Het is altijd mooi als de democratie zijn werk doet. Je discussieert op het scherpst van de snede en aan het einde van het verhaal tel je de stemmen. Meeste stemmen gelden, het is bijna kinderlijk eenvoudig. Of het in de casus rondom het MIRT Alem & St. Andries allemaal even netjes is gelopen, daar kan je vraagtekens bij zetten. Maar in mijn ogen is op de avond van de 28e september door veel raadsleden wél een oorlogsverklaring afgegeven aan oude politiek.
Het doorlopen proces in Alem is symptomatisch voor wat in heel Nederland waarneembaar is. Waar soms een uitkomst zonneklaar is, bijvoorbeeld omdat ergens geen draagvlak voor is, kan politiek volharden in het blijven lopen op een ingeslagen weg. Zo kon het dus gebeuren dat in de gemeenteraad urenlang is gediscussieerd over een extra set aan maatregelen en voorwaarden voor een project waar niemand in Alem op zit te wachten. Heeft u wel eens voor 75.000 euro aan wc-papier gekocht? In Maasdriel kan het, over twee jaar af te halen bij wethouder Peter de Vries. En alleen omdat oude politiek met enig dedain meent beter te weten wat goed is voor een ander, en dat dus als een lepel levertraan naar binnen forceert.
Nieuwe politiek is wat politiek altijd moet zijn: staan voor je inwoners. Dat begint met heldere voorwaarden. Het participatieproces in Alem had inclusiever gemoeten, met duidelijke kaders. Zo’n kader had kunnen zijn: “Ontzanding gaat gebeuren in Alem, en nu mag u zeggen wat u daarvoor terug wilt.” Geen leuke boodschap, maar wel helder. Wethouder De Vries heeft daaraan echter – bewust of ‘slip of the tongue’ – toegevoegd dat “nee zeggen ook een optie is”. Daarmee schoot hij zichzelf in de voet. Na decennia aan ellendige voorbeelden met ontzanders in de regio, wil niemand in Alem de deur open zetten. Of dat nu terecht is of niet; begrijpelijk is het wel.
Omdat de keuze van een “nee” er lag, was het zaak voor partijen die nieuwe politiek willen bedrijven, deze optie ook te valideren voor de inwoners van Alem. Door naar hen te luisteren. Naar hun wensen en bezwaren. Helaas wilde een meerderheid van de raad, alleen leden van Samen Sterk en CDA en dan ook nog eens niet allemaal, Alem nog eens twee jaar in onzekerheid laten. Dankzij hoofdelijke stemming is terug te kijken wie dat waren. Oude politiek, misschien wel verdwenen als het over twee jaar op een ‘go of no-go’ aankomt. Dan is het wellicht al te laat om ontzanding (juridisch) nog tegen te houden, maar wij zullen het proberen. Niet omdat ik dat wil, maar omdat Alem dat vraagt. Voor wie zitten we anders in de gemeenteraad, dan voor onze inwoners?
Tom van Engelen
D66 Maasdriel