Zaltbommel: een VAR-samenleving. Weg ermee!

Weg met deze VAR-samenleving in Zaltbommel (en de rest van Nederland)!

Wie kent hem niet: de VAR! Voor mensen die niet weten waar ik het over heb, de Video Assistent Referee (VAR) is er om de scheidsrechter te helpen in het voetbal. Mocht de scheidsrechter iets belangrijks of beslissends (let even op deze woorden) over het hoofd hebben gezien, dan kan deze terugvallen op de VAR. Die heeft camerabeelden en we hopen dan allemaal dat het recht zijn of haar weg vindt.

Maar goed. De VAR is overgeslagen naar de samenleving. En zeker in Zaltbommel. Je voelt je bijna schuldig als de BOA's langskomen. Geloof me: BOA in NL? Als je dat kan, kun je heel veel. Dat is niet cynisch bedoeld. Begin er maar aan.

Okay. Dan nu. In Zaltbommel schijnen we een nieuwe burgemeester te hebben. Ik dacht nog dat we het voorrecht hadden van de comebackman uit Barcelona. Inschattingsfouten maken we allemaal. Ik ben er goed in. Maar wat was hij welkom als opvolger van Albert van den Bosch. Twee vaders achter elkaar, meesters op hun eigen wijze. Die zichtbaar waren op de momenten dat het nodig was. Die ruimte zagen en boden wanneer het noodzakelijk was, gewenst was, nogmaals: nodig.

Ik ga het ronduit zeggen. En daarna waarom. Ik heb h e l e m a a l niks met deze burgemeester die we nu hebben. Dat kan ook niet. Want hij is er niet.
De kranten staan vol over een 'obscure' deal met de sheriff van de ZVV. Het boeit me niet veel. Als er mensen kunnen wonen op plekken die nodig zijn, ben ik erbij. Vijfhonderdduizend teveel? Schrijf het af over al het levensgeluk en je hebt een koopje. 

De grote fout van B&W is dat ze TOTAAL ONZICHTBAAR zijn. Druk met goede dingen. Druk met vaker zichzelf. Fin de siècle.

Ik wil naar een leefbaar Zaltbommel toe. Ik ben rasondernemer. Mensen zullen me dominant vinden... Sorry. Maar ik ga midden op de weg staan als we naar de samenleving gaan die voor mij staat als de 'VAR-samenleving'. Ik vecht er tegen. Geloof me. 

Gister heb ik meegemaakt dat twee BOA's voor het café staan waar ik mede-eigenaar van ben. Er stonden zeven mensen op straat. Althans, 30 centimeter van de stoep. Dat mocht niet. Want ze hadden bier in hun handen. Als ze alleen zouden roken, was het prima. Bier en roken: nee. Roken: ja. Bier boven het terras: ja. Is het nog te volgen?

De BOA's - ze hebben namen, gewoon goede mensen - snapten het ook niet allemaal meer.
Is het mijn persoonlijke frustratie? Nee. Ik verdien 0 in Zaltbommel. 
Ik wil naar leefbaarheid. Ik ben trots op deze stad. Blij dat ik erbij mag horen.

Maar als deze mentaliteit van geur, -geluid en -voetje naast terras BOA's doorzet, dan doe ik niet meer mee. Dan gaan we er aan beginnen.

Waar is de geest van leven? De knipoog, de help me even het jou makkelijk te maken? Of: help me even het voor mij makkelijk te maken.
Mag er nog gedanst worden of gaan we deze verstikkende vuilniszak doorgeven aan onze kinderen? Kiezen we voor een leven als in een museum? Stilstaan en af en toe afstoffen?

Van Maanen, onze burgemeester, tilt het echec over de gronddeal over de vakantie heen. Dat snap ik. Hopend dat het overwaait. 
Niet dat hij opstaat en met de vuist op tafel slaat onder het mom van: 'Alle verloven worden ingetrokken, ik wil duidelijkheid omdat het enige wat we kunnen verliezen op het spel staat: onze geloofwaardigheid'. Pieter niet. Pieter de leider gaat vakantie vieren, zijn BOA's schuifelen onzeker verder.

Pieter van Maanen, deze is voor jou. Fijne vakantie.

Jan-Hein Schouten
Ondernemer Zaltbommel