Orange the World!

Voor volgens mij de vierde keer sta ik hier weer om even stil te staan bij het geweld wat wereldwijd vrouwen wordt aangedaan.
Ik moest in mijn laptop even teruglezen welke onderwerpen ik de laatste jaren heb benoemd. Dan is het echt schrikken. Je eigen speeches teruglezen met zoveel voorbeelden waaruit blijkt dat de bewustwording over dit thema nog steeds nodig is.

Ik heb het gehad over mijn eigen ervaringen als vrouw en als meisje, over ook geweld tegen mannen wat we net zo goed niet mogen vergeten, huiselijk geweld in mijn werk.
Ik heb het niet gehad over mijn tijd als student waarin ik in een aids en HIV weeshuis in Durban Zuid Afrika woonde en werkte als beginnend sociotherapeut en kinderen, meisjes, lessen moest geven over het leven. Over menstruatie, zwangerschap, seks, liefde. Ik had daar zelf een programma voor in elkaar gedraaid en zou twee keer per week deze meisjes ''life skill lessons'' geven. 
Na een kwartier tijdens mijn eerste les (zat ik daar met al mijn uitgewerkte theorieën, voorbeelden, plaatjes en spelletjes) kwam ik er achter dat ik mijn hele programma wel in de prullebak kon gooien.
Deze meisjes, tussen de 8 en 14 jaar, waren allemaal wel eens verkracht en hadden werkelijk geen idee wat nu het verschil is tussen een good touch and a bad touch. 
Naast hun eigen seksuele ervaringen had het meerendeel wel een verkrachting van mama meegemaakt en was huiselijk geweld, überhaupt geweld, niet normaal maar wel gedoogd.

Huilend belde ik die avond met mijn ouders thuis. Hoe in hemelsnaam kon ik deze meisjes iets leren, beschermen en hoe konden zij nou opgroeien met het gebrek aan deze normen en waarden?
Ik had geen idee meer waar ik moest beginnen.
Deze ervaring is één van de voornaamste redenen dat ik in de jeugdbescherming ben gaan werken alleen kon ik de kinderen daar niet redden. Ieder mensen leven is er één. Ook die meisjes tellen mee.
De reden dat ik hier weer sta is omdat ik dit wil benadrukke. Iedere bad touch is er één teveel. En iedere klap is ontoelaatbaar. 
Als moeder van een dochter van 5 probeer ik haar te beschermen maar ook haar te leren voor zichzelf te gaan staan, te zeggen wat ze wel en niet fijn vindt en probeer ik mijn jongens te leren hoe je respect houdt en hebt voor je vriendinnetje of vriendje.

Ik wil mijn betoog afsluiten met een moeder die OOK haar dochter beschermde en een manier zocht om met ONS dit thema aan het licht te krijgen. Zonder haar hadden wij hier mogelijk niet gestaan. 
Anneliese van Oort is niet aanwezig en wordt dan ook enorm gemist. Ik ben blij en trots dat wij haar ''avond'', want dat was het wel een beetje, toch kunnen voortzetten en hoop dat we dit nog jaren zullen en kunnen gaan doen. Anneliese haar inbreng vanavond wordt gemist, maar ik weet zeker dat ze blij is dat wij hier met zo velen staan.

Elke Smulders
Fractievoorzitter D66 Zaltbommel